Δεν είναι μάγος, είναι ο Παπαδήμος

Η πολλοστή αναδίπλωση των πολιτικών αρχηγών και η επιστροφή στη "Λύση Παπαδήμου" συνοδεύτηκε από επιφωνήματα ανακούφισης του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας. Οι παλινωδίες των προηγούμενων ημερών και η αφερεγγυότητα του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος ώθησαν την κοινωνία να βασίσει τις όποιες ελπίδες για την εξομάλυνση της κατάστασης στο πρόσωπο του πρώην αντιπροέδρου της ΕΚΤ. Ήταν η «φωνή του λαού» που υποχρέωσε τους πολιτικούς σ’ αυτή την επιλογή. Μεγάλο μέρος της κοινωνίας αλλά και οι δανειστές μας συγκλίνουν στην άποψη ότι αυτή είναι η ενδεδειγμένη λύση αλλά η πολύμηνη ταλαιπωρία των Ελλήνων έχει δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες ως προς το τι μπορεί να κάνει ο νέος Πρωθυπουργός. Όσοι πιστεύουν ότι με τρόπο μαγικό ο Παπαδήμος θα σπάσει το ξόρκι της πολιτικής κακοδαιμονίας και θα λύσει τα χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα εν μια νυκτί, πρέπει να κρατούν μικρό καλάθι. Η σοβαρότητά του είναι αδιαμφισβήτητη ενώ η αποτελεσματικότητά του στη διαχείριση αποδεδειγμένη. Ο άνθρωπος μπορεί να εμπνεύσει εμπιστοσύνη και να προχωρήσει στις αλλαγές που έχει ανάγκη η κοινωνία και η οικονομία. Για να γίνει ορατό το αποτέλεσμα της διακυβέρνησής του απαιτείται χρόνος, δουλειά και πραγματική συναίνεση. Είναι προφανές ότι μετά τις πρώτες ημέρες και μόλις κοπάσει ο ενθουσιασμός, αρκετοί εθνοπατέρες θα μπουν στον πειρασμό να ξεκινήσουν τον ανταρτοπόλεμο. Η αντιμνημονιακή ρητορεία θα συνεχίσει να συναρπάζει τον κόσμο που βρίσκεται στα όριά του. Απαιτείται λοιπόν σοβαρότητα από το σύνολο του πολιτικού κόσμου. Φαινόμενα λαϊκισμού και απόπειρες υπονόμευσης της εθνικής προσπάθειας πρέπει να καταδικάζονται και να απομονώνονται. Ταυτόχρονα απαιτείται συλλογική δουλειά. Ως γνωστόν ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, ούτε ένας Παπαδήμος μόνος του φτάνει για να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Ήδη τα συνδικάτα που αντιλαμβάνονται ότι χάνουν τους πολιτικούς προστάτες έχουν στείλει εκβιαστικά μηνύματα στην –ακόμη υπό διαμόρφωση– Κυβέρνηση. Η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ προειδοποιεί τον –όποιο– πρωθυπουργό ότι θα κάνει πόλεμο αν τολμήσει να υλοποιήσει όσα κλήθηκε να υλοποιήσει. Οι εργαζόμενοι θα πρέπει να αντιληφθούν τις κρίσιμες στιγμές που ζει η χώρα και να εργασθούν για το κοινό καλό, βάζοντας στην άκρη τα συντεχνιακά και προσωπικά συμφέροντα. Μόνο έτσι θα μπορέσει να βγει η χώρα από το διαφαινόμενο αδιέξοδο. Σίγουρα έχετε βαρεθεί να ακούτε ότι πρόκειται για την τελευταία ευκαιρία, αλλά πολύ φοβούμαι ότι αυτή τη φορά είναι πράγματι η τελευταία... Του Σταμάτη Ζαχαρού