Ο ΑΞΟΝΑΣ ΠΑΡΙΣΙΟΥ-ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ- ΜΟΣΧΑΣ

του ImmanuelWallerstain

Με καταπλήσσει πάντα το πώς οι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης του κόσμου σπαταλούν το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς τους συζητώντας για τις γεωπολιτικές προοπτικές που δεν πρόκειται να συμβούν, αγνοώντας τις σημαντικές εξελίξεις που ήδη συμβαίνουν. Εδώ είναι μια λίστα με τα πιο σημαντικά προσεχή μη γεγονότα τα οποία έχουμε συνεχώς συζητήσει και αναλύσει: το Ισραήλ δεν πρόκειται να βομβαρδίσει το Ιράν. Το ευρώ δεν πρόκειται να εξαφανιστεί. Εξωτερικές δυνάμεις δεν πρόκειται να συμμετάσχουν σε στρατιωτική δράση στο εσωτερικό της Συρίας. Η έξαρση της παγκόσμιας λαϊκής αναταραχής δεν πρόκειται να σβήσει. Εν τω μεταξύ, με την ελάχιστα σοβαρή κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης και το διαδίκτυο, ο Nord Stream, εγκαινιάστηκε στο Λουμπμίν στην Βαλτική ακτή της Γερμανίας στις 8 Νοεμβρίου με την παρουσία του πρόεδρου Μεντβέντεφ της Ρωσίας και των πρωθυπουργών της Γερμανίας, της Γαλλίας, και τις Ολλανδίας, του διευθυντή της Gazprom, της κρατικής εταιρίας εξαγωγέα του φυσικού αερίου της Ρωσίας, καθώς και του Επίτροπου Ενέργειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό είναι ένα γεωπολιτικό παιχνίδι-αλλαγής που συμβαίνει, σε αντίθεση με όλα τα ευρέως συζητημένα μη γεγονότα που δεν πρόκειται να συμβούν. Τι είναι ο Nord Stream; Πολύ απλά, πρόκειται για ένα υποθαλάσσιο αγωγό φυσικού αερίου που έχει κατασκευαστεί στη Βαλτική Θάλασσα, που πηγαίνει από το Βίμποργκ κοντά στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας προς το Λουμπμίν κοντά στα πολωνικά σύνορα της Γερμανίας, χωρίς να περάσει από άλλη χώρα. Από τη Γερμανία, μπορεί να προχωρήσει προς τη Γαλλία, τις Κάτω Χώρες, την Δανία, τη Μεγάλη Βρετανία, και άλλους πρόθυμους αγοραστές του φυσικού αερίου της Ρωσίας. Ο Nord Stream είναι μια συμφωνία μεταξύ ιδιωτικών επιχειρήσεων με τις ευλογίες των αντίστοιχων κυβερνήσεών τους. Η Ρωσική Gazprom κατέχει το 51%, δύο γερμανικές εταιρείες το 31% και από 9% για μία γαλλική και μία ολλανδική εταιρεία. Τα κόστη από τις επενδύσεις που κατανέμονται αναλογικά ( όπως και τα εν δυνάμει κέρδη) είναι όλα ιδιωτικά. Το βασικό στοιχείο αυτής της ιδιομορφίας είναι ότι ο αγωγός δεν περνά μέσα από την Πολωνία ή οποιοδήποτε άλλο κράτος της Βαλτικής ή την Λευκορωσία ή την Ουκρανία. Έτσι, όλες αυτές τις χώρες όχι μόνο θα χάσουν τα τέλη διέλευσης που θα μπορούσαν να χρεώνουν, αλλά δεν θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη θέση του ενδιάμεσου για να παρακρατήσουν ποσότητες από τις παραδόσεις φυσικού αερίου προς τη Δυτική Ευρώπη, ενώ διαπραγματεύονται συμφωνίες με τη Ρωσία. Το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων, η Deutsche Welle, είχε σαν τίτλο στο άρθρο του «Nord Stream: Ένα εμπορικό σχέδιο με ένα πολιτικό όραμα» ,ο τίτλος του άρθρου της Le Monde «Η Gazprom έχει καθιερωθεί ως παγκόσμιος παράγοντας στην αγορά ενέργειας», ο ειδικός αναλυτής για θέματα ενέργειας JosephBauer της Deutsche Bank Research στην Φρανκφούρτη του Μάιν, αποφάνθηκε ότι «Είναι και πολιτικό όσο και εμπορικό το σχέδιο, και είναι λογικό τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο.» Εν τω μεταξύ, οι Ρώσοι έχουν πει στους Κινέζους ότι δεν θα πωλούν το φυσικό τους αέριο σε τιμές 30% κάτω από τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές, λέγοντας ότι δεν βλέπουν το λόγο γιατί η Ρωσία θα πρέπει να επιδοτεί με αυτόν τον τρόπο την κινεζική οικονομία. Και έχουν καταστήσει σαφές στο Τουρκμενιστάν, το οποίο έχει τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου, ότι δεν θα ανεχτούν την εξαγωγή φυσικού αερίου, παρά μόνο μέσω της Ρωσίας. Η έναρξη της λειτουργίας του αγωγού Nord Stream έρχεται λίγες μέρες μετά από την ανακοίνωση του νέου προέδρου του Κιργιστάν ότι περιμένει να κλείσει η αμερικανική στρατιωτική αεροπορική βάση στο Μανάς όταν λήξει η μίσθωση της το 2014. Η βάση είναι καθοριστικής σημασίας για τις γραμμές ανεφοδιασμού των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν. Σαφώς, η Ρωσία ενισχύει τον έλεγχο της στις πρώην Σοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας. Και οι δύο τόσο η Κεντροανατολική Ευρώπη όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακαλύπτουν ότι το σχέδιο τους για την πρόληψη της δημιουργίας ενός άξονα Παρισιού-Βερολίνου-Μόσχας δεν είναι πια βιώσιμο. Οι κεντρικοί μηχανισμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποτάσσονται μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα, όπως πολλές από τις χώρες της Κεντροανατολικής Ευρώπης. Αυτό είναι πιο δύσκολο για την Ουκρανία, η οποία σπαράσσεται εσωτερικά λόγο αυτών των εξελίξεων. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες; Τι μπορούν στην πραγματικότητα να κάνουν γι 'αυτό; Απόδοση κειμένου Κάππα Γκρέκο