Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Η… συμμαχία των «αιωνίων» αντιπάλων

Του Παναγιώτη Τσόγκα
Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός! Δύο ποδοσφαιρικοί κόσμοι αντίθετοι, μία αναμέτρηση την οποία σύσσωμος ο ανδρικός φίλαθλος κόσμος της Ελλάδος (και όχι μόνο ο ανδρικός), λατρεύει να παρακολουθεί. Για λίγα λεπτά οι «κολλητοί» παύουν να μιλάνε, τα νεύρα τσιτώνουν, τα «σύνορα» ανάμεσα στους φιλάθλους των δύο «αιωνίων» χαράσσονται, μέχρι να περάσουν τα 90 λεπτά ποδοσφαιρικής πανδαισίας. Έπειτα οι φιλίες ξαναρχίζουν και η ζωή συνεχίζεται, για όσους φυσικά δεν αναγάγουν τη μπάλα σε «πόλεμο». Το ντέρμπι αυτό για τους λάτρεις του αθλήματος είναι μια ξεχωριστή «πινελιά» χρώματος στο καβαλέτο της ζωής.
Ο Γάλλος καθηγητής και συγγραφέας Κριστιάν Μπρομπερζέ εξάλλου, ξεκαθαρίζει πως το ποδόσφαιρο είναι το πιο σημαντικό ασήμαντο πράγμα στον κόσμο.
Η παλαιότερη γενιά φιλάθλων που έχει ζήσει το τσιμέντο στα… οπίσθια της στο «Καραϊσκάκης» και στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, είχε εμπειρίες από αυτά τα παιχνίδια που στη σημερινή εποχή μοιάζουν με… επιστημονική φαντασία. Πασατέμπος, τουλουμπάκια, εφημερίδα για την κρυάδα, πορτοκαλάδα lux και Ολυμπιακοί και Παναθηναϊκοί να κάθονται πλάι-πλάι στο γήπεδο, με την καζούρα να πηγαίνει σύννεφο. Οι ελάχιστοι θερμόαιμοι συμμορφώνονταν από τους υπόλοιπους και το ντέρμπι ήταν μια γιορτή. Η ταινία «Ο τρελάρας», όπου ο φανατικός Παναθηναϊκός Θανάσης Βέγγος τρελαίνει στην πλάκα τον φανατικό Ολυμπιακό Κώστα Δούκα και τούμπαλιν, προκάλεσε «σεισμό» γέλιου και δίνει μια πιστή γηπεδική εικόνα από το ντέρμπι «αιωνίων» εκείνης της εποχής. Η ταινία βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1963. Ένα χρόνο αργότερα συνέβη πάντως ένα περιστατικό, που έμελλε να είναι η μοναδική περίπτωση, στην οποία Παναθηναϊκοί και Ολυμπιακοί βρέθηκαν στο ίδιο «στρατόπεδο», κατά τη διάρκεια ενός ντέρμπι μεταξύ «τριφυλλιού» και «ερυθρολεύκων». Στις 17 Ιουνίου 1964, στο γήπεδο της Λεωφόρου, ο Παναθηναϊκός αντιμετώπιζε τον Ολυμπιακό, στο πλαίσιο του ημιτελικού του Κυπέλλου Ελλάδος. Ήταν μεσημεράκι και στην Αθήνα «έσκαγε ο τζίτζικας». Αξίζει πάντως να σημειώσουμε πως εκείνα τα χρόνια, η πολιτική ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη εντάσεις. Βρισκόμαστε προ του Πραξικοπήματος των Συνταγματαρχών, το 1961 έχουν γίνει οι εκλογές βίας και νοθείας, ενώ έχει ξεκινήσει ο Ανένδοτος αγώνας του Γεωργίου Παπανδρέου του πρεσβύτερου. Η Αθήνα συνταράσσεται από ογκώδεις διαδηλώσεις και ο κόσμος από τη συγκέντρωση πήγαινε κατευθείαν στο γήπεδο. Το σκορ ήταν στο 1-1 (Δομάζος και Νεοφώτιστος πέτυχαν τα γκολ) και το ντέρμπι οδηγήθηκε στην παράταση. Σε περίπτωση που παρέμενε το ισόπαλο αποτέλεσμα, η αναμέτρηση θα επαναλαμβανόταν. Στο 116’ ο Μίμης Δομάζος, ο περίφημος «Στρατηγός», έχασε ένα τετ-α-τετ, σχετικά «ύποπτο» για την τεράστια κλάση του. Οι φίλαθλοι και των δύο ομάδων που βρίσκονταν στο γήπεδο θεώρησαν πως οι «αιώνιοι» έχουν συνεννοηθεί να λήξει ισόπαλος ο αγώνας, ώστε να «κονομήσουν» από τις εισπράξεις των εισιτηρίων. Δεν ήθελε και πολύ να γίνει το… κακό. Ήδη οι μουρμούρες στις εξέδρες έδιναν και έπαιρναν. Οι «εχθροί» της κερκίδας… συμμάχησαν, «μπούκαραν» στο γήπεδο και πήραν στο «κυνήγι» τους ποδοσφαιριστές, μεταβάλλοντας το γήπεδο σε… κρανίου τόπο. Οι εξαγριωμένοι φίλαθλοι πολιόρκησαν και τα αποδυτήρια, αναγκάζοντας του παίκτες ν φύγουν… μεταμφιεσμένοι. Ένας από τους παίκτες-σύμβολα μάλιστα του Παναθηναϊκού, ο Βαγγέλης Πανάκης, ντύθηκε με στολή εισπράκτορα για να γλιτώσει. Ήταν η πρώτη και ίσως η μοναδική φορά που σε ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού, οι διαχωριστικές γραμμές έπεσαν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου